Habitus
The Latin term Habitus describes in sociology the overall system called life style, lifestyle, behavior, values, taste, etc. as defined for specific social groups. The root of the term comes from the word habeo which means I have, possess, maintain that evolves into the Latin habitus which means habit.
In what Habitus are the works of Katerina Zafeiropoulou? In which social groups? In this particular section, the artist deals with all that characterizes and defines the aesthetics, morality and life of a bourgeois class as it is shaped today: a bourgeois class effect of capitalism and globalization in a period of crisis. Images and objects as they are accustomed to pages of glossy magazines that define good taste and redefine the assessment of a person’s needs are constantly accumulated in a class that is not so much a classification as a composition in designs on various materials (paper, rice paper, glass ) to finally cling to a single picture of chaos and harmony. The materials, a key part of the specific works, have been selected for the transparency gradients which will be used with the ease and accuracy of a true artist, a skilled painter interested in creating an iconography for the development of a painting space of the artwork. The coexistence of an Eero Saarinen dining room with a Philippe Starck armchair and a BMW car finally makes less impression of the fact that they can co-exist in the same living room or terrace, courtyard or street that shares it with a Boeing and a crystalline chandelier. Everything recognizable only by their contour crushes any reasonable perspective and creates many new ones that lead each time to the reduction of each object into two elements: outline and scale. Two elements enough for an ontological rendering are completely objective and an artistic approach necessarily subjective. This economy of Katerina Zafeiropoulou’s practice allows her to create works characterized by simplicity and immediacy, organization and purity while at the same time revealing another reality beside us. In its large installations, which continue to be the works of this unit, the boundaries of the inside and outside, the private and the public, and certainly the small and the large, are in continuous negotiation on the window glass or a floor.
Glass is for the artist a crystalline version of the medieval ether in which the light or the Aristotelian translucent travels and manages it skillfully, allowing us to renegotiate the way we see things, sizes, distances, meanings, aesthetics and tastes. The works of Katerina Zafeiropoulou are small moments of consciousness of our relationship with the world around us and how we perceive it. In that Habitus refers this exhibition.
Alexios Papazacharias, curator, art historian
Ο λατινικός όρος Habitus περιγράφει στην κοινωνιολογία το συνολικό σύστημα που ονομάζεται τρόπος ζωής, lifestyle, συμπεριφορά, αξίες, γούστο κλπ, όπως ορίζεται για συγκεκριμένες κοινωνικές ομάδες. Η ρίζα του όρου προέρχεται από τη λέξη habeo που σημαίνει έχω, κατέχω, διατηρώ που εξελίσσεται στο λατινικό habitus που σημαίνει συνήθεια.
Σε ποιο Habitus αναφέρονται τα έργα της Κατερίνας Ζαφειροπούλου; Σε ποιες κοινωνικές ομάδες; Στη συγκεκριμένη ενότητα η καλλιτέχνις καταπιάνεται με όλα αυτά που χαρακτηρίζουν και ορίζουν την αισθητική, την ηθική και τη ζωή μιας αστικής τάξης όπως αυτή διαμορφώνεται σήμερα: μια αστική τάξη αποτέλεσμα του καπιταλισμού και της παγκοσμιοποίησης σε μια περίοδο κρίσης. Εικόνες και αντικείμενα όπως τα έχουμε συνηθίσει στις σελίδες των γυαλιστερών περιοδικών που ορίζουν το καλό γούστο και επαναπροσδιορίζουν την αξιολόγηση των αναγκών του ατόμου συσσωρεύονται ασταμάτητα σε μία τάξη που δεν αποτελεί τόσο ταξινόμηση όσο σύνθεση, σε σχέδια πάνω σε διάφορα υλικά (χαρτί, ρυζόχαρτο, γυαλί) για να κουμπώσουν τελικά σε μία ενιαία εικόνα χάους και αρμονίας. Τα υλικά, βασικό κομμάτι των συγκεκριμένων έργων, έχουν επιλεχθεί για τις διαβαθμίσεις διαφάνειας την οποία και θα χρησιμοποιούνται με την ευκολία και την ακρίβεια ενός πραγματικού καλλιτέχνη, ενός δεξιοτέχνη ζωγράφου που ενδιαφέρεται πέρα από τη δημιουργία μιας εικονογραφίας για την ανάπτυξη ενός ζωγραφικού χώρου, του χώρου του έργου τέχνης. Η συνύπαρξη μιας τραπεζαρίας του Eero Saarinen με μια πολυθρόνα του Philippe Starck και ένα αμάξι της BMW τελικά προκαλεί μικρότερη εντύπωση από το γεγονός ότι μπορεί να συνυπάρχουν στο ίδιο σαλόνι ή βεράντα, αυλή ή δρόμο που να τον μοιράζονται με ένα Boeing και έναν κρυστάλλινο πολυέλαιο. Τα πάντα αναγνωρίσιμα μόνο από το περίγραμμά τους θρυμματίζουν οποιαδήποτε λογική προοπτική και δημιουργούν πολλές και νέες που οδηγούν κάθε φορά στην αναγωγή του κάθε αντικειμένου σε δύο στοιχεία: περίγραμμα και κλίμακα. Δύο στοιχεία αρκετά για μια οντολογική απόδοση απολύτως αντικειμενική και μια καλλιτεχνική προσέγγιση απαραιτήτως υποκειμενική. Αυτή η οικονομία της πρακτικής της Κατερίνας Ζαφειροπούλου, της επιτρέπει να δημιουργεί έργα που χαρακτηρίζονται από απλότητα και αμεσότητα, οργάνωση και καθαρότητα ενώ ταυτόχρονα μας αποκαλύπτουν μια ακόμα πραγματικότητα δίπλα μας. Στις μεγάλες εγκαταστάσεις της, που αυτών συνέχεια αποτελούν και τα έργα αυτής της ενότητας, τα όρια του μέσα και του έξω, του ιδιωτικού και του δημόσιου και σίγουρα του μικρού και του μεγάλου βρίσκονται σε συνεχή διαπραγμάτευση πάνω στο γυαλί παραθύρων ή ενός πατώματος.
Το γυαλί είναι για την καλλιτέχνη μια κρυσταλλική εκδοχή του μεσαιωνικού αιθέρα μέσα στον οποίο ταξιδεύει το φως ή του αριστοτελικού διαφανούς και τη διαχειρίζεται με δεξιοτεχνία επιτρέποντας μας να επαναδιαπραγματευτούμε τον τρόπο που βλέπουμε τα πράγματα, τα μεγέθη, τις αποστάσεις, τις σημασίες, τις αισθητικές και τα γούστα. Τα έργα της Κατερίνας Ζαφειροπούλου είναι μικρές στιγμές συνείδησης της σχέσης μας με τον κόσμο γύρω μας και του πως τον αντιλαμβανόμαστε. Σε αυτό το Habitus αναφέρεται και η παρούσα έκθεση.
Αλέξιος Παπαζαχαρίας, επιμελητής, ιστορικός τέχνης
Window marker on glass, pencil on rice paper, photo-collage framed
Υαλογράφος, γραφίτης σε ρυζόχαρτο και τζάμι φωτογραφικό κολάζ σε κορνίζα
60 x 120cm
70 x 100cm
30 x 42cm
19.5 x 14cm
